W marcu 2022 r. Komisja Europejska przedstawiła plany zapewnienia większego zrównoważonego rozwoju przemysłowi tekstylnemu, ogłaszając strategię UE na rzecz tekstyliów zrównoważonych i o obiegu zamkniętym . Zgodnie z Europejskim Zielonym Ładem i planem działania dotyczącym gospodarki o obiegu zamkniętym (którego zobowiązania są zawarte w raporcie dotyczącym strategii UE na rzecz zrównoważonych tekstyliów ) tekstylia uznano za sektor priorytetowy, w którym UE może utorować drogę do neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla i gospodarki o obiegu zamkniętym gospodarka. Przemysł odzieżowy to tylko jedna z wielu dziedzin, w których tekstylia są niezbędne: wykorzystuje się je w meblarstwie i tekstyliach domowych, a także w sprzęcie medycznym i ochronnym, budynkach i pojazdach.
Niemniej jednak w miarę ciągłego wzrostu produkcji i konsumpcji wyrobów włókienniczych (światowa produkcja tekstyliów wzrosła prawie dwukrotnie w latach 2000–2015), rośnie także ich wpływ na klimat, zużycie wody i energii oraz na środowisko. Z perspektywy globalnego cyklu życia wykorzystanie tekstyliów w UE ma obecnie czwarty pod względem wielkości negatywny wpływ na środowisko i zmianę klimatu oraz trzeci pod względem wielkości negatywny wpływ na użytkowanie wody i gruntów. W tym kontekście przemysł modowy odgrywa bardzo dużą rolę, ponieważ w UE wykorzystuje się najwięcej tekstyliów (około 81 %) w branży odzieżowej, a tendencje polegające na używaniu odzieży przez coraz krótsze okresy przed jej wyrzuceniem w największym stopniu przyczyniają się do niezrównoważonych wzorców nadprodukcji i nadmiernej konsumpcji. Szybka moda stała się terminem opisującym te trendy, które skłaniają ludzi do dalszego kupowania ubrań o gorszej jakości i niższej cenie, produkowanych szybko w reakcji na najnowsze trendy. Co więcej, rosnący popyt na tekstylia zachęca do marnotrawstwa zasobów nieodnawialnych, na przykład do wytwarzania włókien syntetycznych z paliw kopalnych.
Złożony i zróżnicowany globalny łańcuch wartości wyrobów włókienniczych staje także w obliczu szeregu problemów społecznych (praca dzieci, wyzysk, praca przymusowa, złe warunki pracy, dyskryminacja ze względu na płeć), które potęguje potrzeba obniżenia kosztów produkcji w celu zaspokojenia popytu konsumentów na tanie towary. Ostatnie wydarzenia globalne, takie jak pandemia i niedawny konflikt na Ukrainie, jeszcze pogorszyły te problemy, dając wgląd w słabe punkty globalnych łańcuchów dostaw.
W związku z tym unijny ekosystem tekstylny naprawdę potrzebował ruchu, aby ożywić się po serii wydarzeń, które miały miejsce w ciągu ostatnich dwóch lat, i zbudować nową strategię, aby stawić czoła nowym wyzwaniom, takim jak nieoczekiwane spadki popytu, zakłócenia w łańcuchu wartości, skoki cen i kilka problemów społecznych. Celem inicjatywy jest przedstawienie wizji i konkretnych kroków, które zostaną podjęte, aby do roku 2030 produkty tekstylne sprzedawane w UE były trwałe i nadawały się do recyklingu, wykonane w jak największym stopniu z włókien pochodzących z recyklingu, wolne od toksycznych chemikaliów i wyprodukowane zgodnie ze standardami społecznymi i środowiskowymi.
Przyjrzyjmy się więc niektórym środkom zawartym w Strategii Tekstylnej, które mogą być dla Ciebie inspiracją do poprawy zrównoważonych praktyk w Twojej firmie.
1. Wprowadzenie obowiązkowych wymogów dotyczących ekoprojektu
Przedłużanie żywotności wyrobów tekstylnych to najskuteczniejsza strategia skutecznego ograniczania ich wpływu na klimat i środowisko, a projektowanie produktów odgrywa kluczową rolę w osiągnięciu tego celu. Tekstylia są wyrzucane przez konsumentów z różnych powodów (trwałość koloru, wytrzymałość na rozdarcie, jakość zamków błyskawicznych i szwów); zwiększona trwałość umożliwiłaby konsumentom używanie odzieży przez dłuższy czas, wspierając jednocześnie rozwiązania biznesowe o obiegu zamkniętym, w tym ponowne użycie, wypożyczanie i naprawy, usługi odbioru i zakupy używane (które są również rozwiązaniami oszczędzającymi koszty dla konsumentów). Inne elementy projektu, które wpływają na ekologiczność tekstyliów, obejmują ich skład materiałowy: na przykład użyte włókna i ich mieszankę lub użycie toksycznych chemikaliów (które mogą być szkodliwe dla środowiska lub pracowników zajmujących się odzieżą zajmujących się tekstyliami).
Dlatego praca nad udoskonaleniem projektu produktu jest jednym z najważniejszych kroków w kierunku zmiany wpływu tekstyliów na środowisko. Ale możesz się zastanawiać, jak mogę to zrobić? Cóż, przede wszystkim możesz przyjrzeć się kryteriom oznakowania ekologicznego UE dla wyrobów włókienniczych oraz kryteriom UE dotyczącym zielonych zamówień publicznych dla produktów i usług tekstylnych . Te dwa programy obejmują precyzyjne kryteria dotyczące dobrej jakości i trwałych produktów, a także ograniczenia dotyczące niebezpiecznych chemikaliów i przepisy dotyczące przyjaznego dla środowiska pozyskiwania włókien tekstylnych. Ponadto Komisja Europejska pracuje nad strategią dotyczącą chemikaliów na rzecz zrównoważonego rozwoju , aby wesprzeć branże w możliwie największym zastępowaniu lub w inny sposób ograniczaniu obecności toksycznych składników w wyrobach tekstylnych sprzedawanych w UE.
2. Zakończenie niszczenia niesprzedanych lub zwróconych tekstyliów
Zniszczenie niesprzedanych lub zwróconych towarów jest dużą stratą wartości i zasobów. Dlatego Komisja Europejska zaproponowała obowiązek przejrzystości nakładający na duże przedsiębiorstwa obowiązek publicznego ujawniania ilości wyrzucanych i niszczonych produktów (w tym tekstyliów) oraz ich strategii dotyczących ponownego użycia, recyklingu, spalania lub składowania. Wprowadzone zostaną także zakazy niszczenia niesprzedanych produktów. Co więcej, praca nad udoskonaleniem narzędzi cyfrowych może naprawdę pomóc w zmniejszeniu odsetka zwrotów odzieży, zachęcić do produkcji na zamówienie na zamówienie, a tym samym poprawić wydajność procesów przemysłowych i zmniejszyć ślad węglowy handlu elektronicznego.
3. Ekologiczne twierdzenia dotyczące naprawdę zrównoważonych produktów
Innymi słowy: koniec z ekologicznym praniem! Celem unijnego projektu „Wzmocnienie pozycji konsumentów na rzecz zielonej transformacji” będzie zapewnienie konsumentom prawidłowych informacji zarówno na temat komercyjnej gwarancji trwałości, jak i oceny możliwości naprawy. Ponadto ogólne twierdzenia dotyczące ochrony środowiska, takie jak „zielony”, „przyjazny dla środowiska”, „dobry dla środowiska”, będą dozwolone tylko wtedy, gdy zostaną poparte dowodami uznanych działań/strategii przyjaznych dla środowiska. Aby zapewnić konsumentom wiarygodne informacje, etykiety dotyczące zrównoważonego rozwoju środowiskowego i społecznego muszą opierać się na weryfikacji przez stronę trzecią lub być ustanawiane przez władze publiczne.
4. Rozwijanie umiejętności niezbędnych do transformacji ekologicznej i cyfrowej
Przemysł tekstylny wymaga wysoko wykwalifikowanej siły roboczej, aby wykorzystać potencjał nowych możliwości zatrudnienia, jakie stwarza transformacja cyfrowa i ekologiczna. Ekoprojektowanie, rozwój tkanin, innowacyjna produkcja tekstyliów, naprawa i ponowne wykorzystanie to kluczowe obszary, w których potrzeba większej liczby ekspertów, aby osiągnąć postęp. Musimy promować uczenie się nowych umiejętności oraz nabywanie i przekazywanie umiejętności ekologicznych i cyfrowych, w tym wiedzy na temat oceny cyklu życia i oceny łańcucha wartości.
5. Stałe kontrole sprawiedliwości środowiskowej i społecznej
Większość tekstyliów konsumowanych w Europie pochodzi z importu z krajów trzeciego świata. Często wiąże się to z wieloma kwestiami środowiskowymi i społecznymi (jak te wymienione powyżej) w skali globalnej. Niemniej jednak przemysł tekstylny został zidentyfikowany jako sektor, który może mieć duże znaczenie, jeśli chodzi o poprawę warunków pracy, a także równość płci (ponieważ wysoki procent pracowników branży odzieżowej na całym świecie to kobiety). Inicjatywa dotycząca dyrektywy w sprawie należytej staranności w zakresie zrównoważonego rozwoju przedsiębiorstw nakłada na duże korporacje obowiązek należytej staranności (dochodzenie, audyt lub przegląd przeprowadzany w celu potwierdzenia faktów lub szczegółów badanej kwestii) w celu identyfikowania, zapobiegania, łagodzenia, eliminowania i rozliczania rzeczywistych i potencjalny negatywny wpływ na prawa człowieka, w tym prawa pracownicze, i środowisko w ich własnych działaniach i w całym ich globalnych łańcuchach wartości.
Wydaje się, że niezależnie od tego, czy branża modowa jest na to gotowa, czy nie, będzie musiała się zmienić, aby móc dalej robić biznes. Budujemy nowe fundamenty pod budowę zdrowszego i sprawiedliwszego przemysłu, a my wszyscy odgrywamy w tym procesie kluczową rolę!