-01-cropped%20(1).svg)
In Scandi we trust falls short when describing the ethical expectations of the fashion scene. All eyes are on the vast, wooded Nordic countries that began exploring ethical business practices long before other European nations. (The academic kick-off was initiated by Swedish professor Rhenman’s theories in the mid-60s). Apparel is no exception, especially since Copenhagen Fashion Week’s CEO Cecilie Thorsmark inaugurated the fashion capital’s sustainable ‘commandments’ for participating brands, solidifying the city’s position as a fashion capital committed to sustainability. This year marked the end of the trial period: those who couldn’t comply, would be scratched off the schedule. And that kind of cancel culture seems to have a motivating effect.
Pomysł jest prosty: skoro prawodawstwo w modzie zmienia się powoli, a zmiany klimatyczne szybciej, ktoś inny musi pociągnąć za sznurki. Dlatego Thorsmark wykorzystała swoją sieć kontaktów i know-how, aby popchnąć branżę do bardziej zrównoważonego rozwoju. W imieniu duńskiego przemysłu dyrektor generalny nazwał modę największym złoczyńcą w kraju. „Rząd nie dotknie branży modowej; prasa prawie nie będzie pisać o branży modowej. Zastanawia mnie, że inne branże, od lotnictwa po rolnictwo, stojące przed ogromnymi wyzwaniami, przyciągają masową uwagę, wsparcie i fundusze, a potem nikt nie chce dotykać mody” – podzieliła się magazynem Atmos.
Najnowsza wersja trzyletniego planu zrównoważonego rozwoju w Kopenhadze na tydzień mody obejmuje 18 „Wymagań dotyczących zrównoważonego rozwoju” obejmujących sześć obszarów: orientacja strategiczna, etos projektowania produktu, materiały, warunki pracy, zaangażowanie konsumentów i produkcja wydarzenia tygodnia mody. Począwszy od edycji AW23, zgodność jest obowiązkowa dla wszystkich uczestniczących marek, niezależnie od tego, czy prezentują się one w formie pokazu mody, prezentacji, salonu czy targów. Marki już zaczęły uwzględniać te wymagania wstępne. Soft launch oficjalnie dobiegł końca.
W idealnym przypadku wszystkie marki objęte 18 twierdzeniami powinny trzymać się odważnego brzmienia, biorąc pod uwagę złożoność łańcucha dostaw odzieży: na przykład nigdy nie niszczyć niesprzedanych ubrań z poprzednich kolekcji i zawsze znajdować drugie życie dla próbek. Wyprodukować co najmniej połowę kolekcji z preferowanych lub nowej generacji zrównoważonych materiałów, martwego materiału, resztek – tekstyliów pochodzących z recyklingu, pochodzących z recyklingu lub certyfikowanych. Mieć listę preferowanych materiałów i jedną listę substancji objętych ograniczeniami. A także upewnienie się, że wszyscy pracownicy są dobrze poinformowani o drodze zrównoważonego rozwoju, którą podąża marka.
Jeśli chodzi o samo wydarzenie, oczekuje się osiągnięcia zerowej ilości odpadów i kompensacji emisji dwutlenku węgla, w tym w przypadku podróży generujących dużą emisję dwutlenku węgla przez uczestników. I co może być najciekawsze z nich wszystkich: od marek oczekuje się zwiększania świadomości na temat wpływu branży modowej na postrzeganie piękna, co wyjaśnia stosunkowo zróżnicowaną obsadę w Kopenhadze i większą reprezentację modelek „plus size”.
Podczas ostatniego duńskiego sezonu wystawowego Saks Pott, lokalny ulubieniec, zademonstrował swoje zaangażowanie w zrównoważony rozwój, zaprzestając używania futer w odpowiedzi na nowe zasady pokazów. „Czas się zmienia, my też się zmieniamy” – powiedziała w rozmowie z Bazaarem. W Remain wprowadzono zasadę zero waste: dyrektor kreatywna Denise Christensen ogłosiła zamiar wykorzystania elementów projektów scenografii tekstylnej w przyszłych kolekcjach lub przekazania materiałów szkołom projektowania. Dla wschodzących projektantek, takich jak Amalie Røge, wdrożenie wytycznych dodało wartość komunikacyjną. Dobrze zdefiniowane ramy umożliwiają im pewniejsze omawianie polityk zrównoważonego rozwoju, pomimo ograniczonych zasobów i małego zespołu.
Proces przyjmowania uczestników zaangażowanych w zrównoważony rozwój na CPH Fashion Week opiera się na samodzielnym zgłaszaniu. Od polityk i kodeksów postępowania po certyfikaty i powiązane dokumenty, marki mogą dostarczać dowody komisji ds. zrównoważonego rozwoju. W poprzednim sezonie AW23 żadna marka nie spełniała wszystkich standardów. To skłoniło organizację do oferowania seminariów, zestawów narzędzi i sesji coachingowych prowadzonych przez ekspertów, co świadczy o rentowności organizacji i możliwości uczenia się dla marek.
Według raportu Emily Chan z Vogue Business tylko jednej marce nie udało się pojawić na wybiegu AW23, co prowadzi do dwóch możliwych wniosków: albo Kopenhaga zawsze była ośrodkiem zrównoważonego rozwoju, albo marki zaciekle pracowały, aby na czas spełnić ekologiczne standardy . Audyty zewnętrzne są niezbędne do dokładnego badania, a obecnie ich nie ma. Thorsmark jest zaangażowany w ten ciągły proces, o czym świadczą cykliczne spotkania.
Ponieważ organizacja odpowiedzialna za system zrównoważonego rozwoju CPH Fashion Week zdecydowała się zachować w tajemnicy anulowane marki i oceny, możemy przynajmniej stwierdzić, że ruch ten ma charakter pozytywny i zachęcający, a nie zawstydzający i przerażający. Podejście Kopenhagi jest łagodne, ale jednoznaczne i raczej niekonwencjonalne kulturowo. Misją jest zachęcanie marek do dokładnej analizy swoich metod produkcji, ujawniania (nie)etycznych zachowań i nakreślania kroków wymagających ulepszeń – co jest koniecznością, biorąc pod uwagę najnowsze statystyki. Z raportu Fashion Transparency Index wynika, że tylko połowa głównych marek modowych komunikuje na temat swoich materiałów, a jeszcze mniej na temat postępu marki (42) lub tego, co w ogóle oznacza dla nich zrównoważony rozwój (44). W modzie niewiedza nie jest błogosławieństwem.
Dobry początek nie wystarczy, Thorsmark dał jasno do zrozumienia Vogue India: „jeśli chcemy wywrzeć realny wpływ na całym świecie, nie tylko Kopenhaski Tydzień Mody powinien to robić”. A jej życzenia były rozkazem jej sąsiadki. W 2021 r. Norwegia dołączyła do tego trendu, gdy Oslo Runway wdrożył wymagania dotyczące zrównoważonego rozwoju CPHFW dla norweskiej branży modowej. Marki otrzymały okres karencji na dostosowanie się do nowych zasad, a począwszy od 2024 r. wszystkie uczestniczące marki będą musiały przestrzegać zastrzeżonych przez Oslo minimalnych standardów.
Choć prace nad obecnym samoregulującym standardem branżowym dotyczącym tygodni zrównoważonej mody wciąż trwają, efekt domina wywołany tym dobrowolnym prawodawstwem jest niezaprzeczalny. Nadzieje związane z trwałą bańką są większe niż obcasy.
Zapisz się do naszego newslettera, aby otrzymywać najnowsze wiadomości, aktualizacje i oferty!